Blog 2 Jurnal Artikel Sastera

KUPASAN LANJUT TERHADAP KONSEP DAN PERANAN PENDEKATAN SASTERA ISLAM MODEN

Artikel ini membuat kupasan lanjut tentang konsep sastera Islam dan elemen-elemen penting yang berkaitan berdasarkan artikel “Pendekatan Sastera Islam Moden” oleh Rosni Samah dan Nurhasma Muhamad Saad,  Jurnal Islam dan Masyarakat Kontemporari keluaran 5, Julai 2012. Aktivis dan penggunaan sastera Islam seumpamanya, artikel-artikel atau buku penyelidik supaya kita dapat meningkatkan persefahaman, dan untuk menjadikannya platform publisiti yang berkesan. Selain itu, sastera islam boleh menjadi penyumbang menguntungkan untuk sastera alternatif, penulis drama, radio dan peminat lain.

Rosni Samah dan Nurhasma Muhamad Saad dalam penulisannya telah menegaskan bahawa sastera “mempunyai hubungan yang rapat dan kuat dengan akidah”. Selain itu, boleh digunakan untuk mengukuhkan kepercayaan. Tetapi, sastera adalah prinsip yang bertentangan dengan Islam menolak kepercayaan sastera. Di samping itu, kajian ini mendapati bahawa dengan berpaksikan aqidah, sastera islam adalah luahan seni yang indah, kesusasteraan dan kesenian islam adalah penerangan mengenai pertemuan antara keindahan dan kebenaran supaya ungkapan yang maha indah. Rosni dan Nurhasma Samah Mohamed Saad berkata mengikut keindahan islam adalah berkait rapat dengan iman, untuk mencapai pemandangan yang indah ini, hakikat bahawa seni islam, keindahan seni dan keyakinan tidak pernah bercerai. Sastera Islam berperanan sebagai wadah dakwah untuk kebaikan duniawi dan ukhrawi yang sejajar dengan prinsip-prinsip islam itu sendiri.

Pada zaman awal islam, islam telah membuat seorang penulis sastera sebagai senjata untuk menangkis dakwaan musuh, untuk mempertahankan kemurnian iman dan berjuang untuk memartabatkan sebagai sumber inspirasi untuk orang islam. Apabila islam mula-mula datang dengan mantap, sastera telah digunakan sebagai media propaganda untuk menyampaikan mesej pendidikan moral. Seterusnya, beliau membuat padang besar kreatif mengunjurkan islam. Kedatangan Islam membawa perubahan zaman, lembaran baru dalam sejarah kesusasteraan Arab. Selain itu, perubahan ini ketara dalam kesusasteraan Arab melalui sastera tujuan, subjek, gaya bahasa dan sebagainya.  Sastera mula digunakan bukan sahaja untuk menekankan seni bahasa kreativiti, dan sebagai medan untuk mempertahankan kesucian agama Islam dan pendidikan, untuk membimbing dan menggalakkan orang ramai untuk pengajaran.

Rosni Samah dan Nurhasma Muhamad Saad menjelaskan “sastera Islam moden merupakan arus mazhab sastera yang muncul hasil daripada kebangkitan pergerakan Islam”. Selain itu, mereka juga menyatakan bahawa angka ini adalah Sayyid Qutb yang juga memandangkan bidang teori sastera sarjana Arab Islam yang pertama kali dicadangkan perintis. Sastera Islam sebagai satu bidang idea-idea saintifik di pertengahan abad ke-20, terutamanya semasa membuat imam dan pengkritik sastera Allahyarham terkenal Sayyid Qutb bergegas melaksanakan sastera Islam sebagai satu bidang kajian saintifik. Walaupun ketibaan awal Islam dari sastera Islam telah muncul, bagaimanapun, saintifik lengkap masih belum ditakrifkan, sepenuhnya memenuhi keperluan semasa.

Dalam karya ini, Mohammad Qutb banyak pembicaraan mengenai cabang seni Islam, termasuk pandangan dunia Islam sebagai asas utama kesusasteraan Islam. Seterusnya, buku ini mempunyai keyakinan dan galakan daripada penulis-penulis Islam untuk mencapai merealisasikan sastera Islam sebagai satu bidang saintifik pengajian. Di samping itu, idea sastera Islam mula mendapat perhatian, bukan sahaja di seluruh dunia Arab tetapi juga ke seluruh pelusuk dunia Islam termasuk di Malaysia. Kemudian, Malaysia telah menghasilkan beberapa penulis dan sastera dan Islam sebagai "Kesusasteraan dan etika Islam" (Shannon Ahmad, 1981), "seni Islam Malaysia" yang berkaitan buku (yang Sikana 1983), "The Sastera dan Agama" ( Ismail Hussein [NYT.], 1986) dan "perdebatan sastera Islam" (Shannon Ahmed Kassem dan Ahmed, 1987).

Sastera adalah satu ungkapan kecantikan intuitif daripada kajian kesan ciri-ciri. Hassan Shadhli Farhud berkata terdapat cara yang lebih baik daripada nilai estetik ungkapan sastera, ungkapan yang tinggi, boleh memberi kesan kepada hati daripada naluri manusia yang disebabkan. Muhammad Qutb (1987: 37) dalam bukunya „Manhaj al-Fann alIslamiyy‟ definisi seni Islam seperti yang cantik atas dasar pandangan dunia Islam alam semesta, juga bagi mencerminkan kehidupan dan kewujudan manusia. Berdasarkan huraian di atas, terdapat dua elemen utama dalam kesusasteraan Islam iaitu nilai estetika dan nilai keislaman. Yang pertama nilai estetika juga wujud dalam mana-mana sastera, kerana tidak ada nilai estetika tidak dianggap satu bentuk seni sastera. Keadaan kedua ialah nilai keislaman, beliau telah memperkenalkan sastera Islam, Islam mesti wujud di bawah pandangan dunia Islam.

Kesimpulannya, melalui "pendekatan Islam Kesusasteraan Moden" menulis Rosni Samah dan Nurhasma Muhamad Saad telah menjelaskan konsep, intipati asas peranan ahli-ahli teori sastera dan definisi Islam. Sastera Islam dan estetika Islam bergabung untuk menjadi media, menyeru kebenaran dan kejayaan. Oleh itu, sastera islam dan seni perlu diperluaskan lagi kepada kesusasteraan dan seni boleh digunakan oleh syarikat penerbangan komunikasi awam islam.

Blog 1 Jurnal artikal Bahasa

PENERBITAN ILMIAH BAHASA MELAYU DALAM KALANGAN ILMUWAN NEGARA

Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan diwujudkan kerana masyarakat Malaysia terdiri daripada pelbagai bangsa. Semua kaum mempunyai budaya yang tersendiri. Satu mekanisme bahasa diwujudkan sebagai penyatuan untuk mengeratkan hubungan kekitaan seluruh rakyat Malaysia. Bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu tinggi negara masih melalui proses untuk mencapai tahap ketertinggian kedudukannya selaras dengan status yang termaktub sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi dan bahasa ilmu negara. Semasa Malaysia mencapai kemerdekaan, Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan menetapkan bahasa Melayu sebagai bahasa Kebangsaan yang menyebut bahawa “Bahasa Kebangsaan Negara ini ialah Bahasa Melayu”. Namun demikian sejauh manakah keupayaan bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu tinggi dalam negara telah berjaya dimartabatkan dalam penerbitan kesarjanaan akademia ilmuwan negara? Selain itu, ahli akademik memainkan peranan dalam melaksanakan amanah untuk membawa bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu tinggi negara ke tahap global. Ahli akademik menggunakan pelbagai cara untuk menerbitkan ilmiah seperti karya buku, dan artikel dalam jurnal.

Perkongsian dan penyebaran dilaksanakan melalui fasa penyelidikan dan inovasi oleh ahli akademik, penulisan saintifik dan penerbitan. Dalam penulisan dan penerbitan modul pengajaran di IPTA, bidang sains sosial mencatat pengkaryaan dalam bahasa Melayu tertinggi sebanyak 89% berbanding 8% hasil karya dalam bidang sains dan teknologi. Pada zaman Merdeka,Bahasa melayu telah dibuktikan sebagai bahasa ilmu tinggi dalam penulisan dan penerbitan ilmiah. Di alam Melayu Nusantara, Bahasa Melayu berperanan sebagai media penyebaran persuratan ilmu falsafah yang tinggi dengan dibuktikan oleh sejarah. Selain daripada perkembangan penulisan tentang ketatanegaraan dan kenegaraan, buku-buku tentang hukum yang terkenal seperti Hukum Kanun Melaka, Undang-undang Johor, Undang-undang Perak, dan Undang-undang Kedah juga giat diterbitkankan. Penulisan dalam jurnal Science dalam pelbagai bidang boleh mencapai tahap peringkat. Selain itu,semua IPTA masih menerbitkan hasil mereka ke peringkat global, walaupun dalam daya hidup akademik dalam pelbagai bidang dan sub-bidang teras Pengajian Melayu dan jenama bersemangat. Di samping itu, penerbitan ilmiah dalam bahasa Melayu terus menyerlah sebagai bahasa ilmu tinggi melalui Kesarjanaan Akademia Melayu yang telah bangkit berkembang sejak kemerdekaan Negara. Pada peringkat ini, usaha kesarjanaan akademia Melayu masih berterusan dengan meluasnya penerbitan jurnal ilmiah yang menjadi pentas untuk para sarjana berkarya dan mendesiminasikan penulisan merentas maya. Walau bagaimanapun, usaha untuk bahasa Melayu sebagai arena penerbitan saintifik yang tinggi negara juga berhadapan dengan kes penghantaran pengetahuan adalah terhad.

Kajian kes ini melibatkan 13 Kluster yang bernaung di bawah Majlis Profesor Negara (MPN) dalam tahun 2014. Penilaian ke atas penerbitan ilmiah, focus kepada tiga kategori utama iaitu penerbitan buku (buku, monograf, bab dalam buku), artikel dalam jurnal dan artikel dalam prosiding. Dalam kalangan masyarakat Melayu, mereka hanya percaya bahasa Inggeris sahaja sebagai bahasa ilmu bertaraf global dan juga diyakini dapat memacu kemajuan negara. Untuk merealisasikan impian ini, semua pihak perlu bergabung tenaga dan memainkan peranan penting untuk memelihara dan memperkasa bahasa Melayu supaya diterima sebagai bahasa ilmu tinggi.

Dalam kajian menunjukkan saintis British menerbitkan akademik Bahasa Inggeris sebagai bahasa tinggi dikuasai penerbitan saintifik kajian, tiga jenis utama penerbitan buku dalam jurnal dan prosiding kertas artikel. Melalui kajian yang telah dijalankan amat jelas sekali, penerbitan dalam bahasa Inggeris dan bahasa Melayu bukan keutamaan bagi ahli-ahli sains untuk menerbitkan ilmiah mereka.

Kesimpulanya, melalui kajian yang telah dijalankan amat jelas sekali, penerbitan dalam bahasa Inggeris dan bahasa Melayu bukan keutamaan bagi ahli-ahli sains untuk menerbitkan ilmiah mereka. Keadaan ini sangat ketara yang IPTA tidak memberi apa-apa peranan yang penting untuk memberi peluang kepada bahasa Melayu walaupun bahasa Melayu merupakan bahasa ibunda dan menyebarkan ke peringkat global.